Mantelzorg kent vele vormen. Velen van ons helpen dagelijks oudere, zieke of gehandicapte familieleden en vrienden. We weten dat we helpen, maar we beschouwen onszelf niet als mantelzorgers. We zijn blij dat we dit doen en voelen ons erdoor beloond, maar als de eisen zwaar zijn, kunnen we na verloop van tijd ook uitgeput en gestrest raken. We denken dat we naast onze drukke werk- en gezinsagenda's ook nog eens zorgtaken zouden moeten kunnen uitvoeren en beginnen ons schuldig en depressief te voelen naarmate ons uithoudingsvermogen afneemt.

Ongeveer 44 miljoen Amerikanen verlenen elk jaar 37 miljard uur onbetaalde, "informele" zorg aan volwassen familieleden en vrienden met chronische ziekten of aandoeningen waardoor zij niet in staat zijn om zelf dagelijkse activiteiten uit te voeren, zoals zich wassen, medicijnen innemen of maaltijden bereiden.